O fascículo anual de literatura para o gran público trae nesta ocasión unha auténtica alfaia.
O escritor
Eduardo Mendoza Garriga, nado en 1943, coa que a editorial decidiu agasallarse na edición 2010, é un dos máis prestixiosos, posuidor dunha técnica novelística que foi de estudo obrigado para o alumnado de bacharelato (
La verdad sobre el caso Savolta, 1975; La
isla inaudita, 1969), creador de personaxes innomeables aos que malchamamos polo nome dalgún outro (“Pepito Sugrañes” en
El misterio de la cripta embrujada, 1979 e
El laberinto de las aceitunas, 1982; “Gurb” en
Sin noticias de Gurb, 1991), explorador dunha Barcelona procelosa e de parte do Espazo Exterior (
La ciudad de los prodigios, 1986;
El último trayecto de Horacio Dos, 2002)... Recentemente acadaron soa tamén outras obras que recollen temáticas anteriores (
La aventura del tocador de señoras , 2001) ou que tensan o pastiche e a parodia ata o límite da ruptura (
El asombroso viaje de Pomponio Flato, 2008).
O autor dá así o salto ao interior da propia trama narrativa, chea de misterios descifrados (Miguel Delibes e Ernesto Sabato
rexeitaron o premio porque se lles ofreceu gañar a edición de 1994) ou sen descifrar (Finalmente esa edición gañouna Camilo José Cela, que foi acusado de plaxio) e súmase a unha lista de escritoras/es que impresiona pola súa calidade: desde Ana María Matue (1954) e Carmen Kurtz (1956) nos primeiros tempos ata Alfredo Bryce Echenique (2002) e o propio Eduardo Mendoza (2010) xa no século XX, pasando por unha serie na que toda omisión é imperdoable.
Obras de Eduardo Mendoza na nosa biblioteca:
No hay comentarios:
Publicar un comentario