BIBLIOFLORIANI: 03/2015

Encontro con Luz Fernández García - Unha viaxe ao interior de ti mesma/o

Cando comeces a túa viaxe a Ítaca
pide que o camiño sexa longo,
pleno de aventuras, pleno de experiencias.

Konstantinos Kavafis

Como en anos anteriores, Luz adaptou a súa charla ao tema do proxecto de biblioteca, que esta vez é Unha viaxe polo mundo, pero tamén falou sobre categorías clínicas e sobre o método psicanalítico. Se queredes ver estas últimas referencias podedes facelo nos posts dos anos 2013 e 2014. Sobre os temas deste ano fan a reseña Iria Domínguez e Jennifer Lago.

Unha metáfora
A viaxe a Ítaca é unha metáfora da viaxe da vida, onde as cousas que vemos ao noso arredor son o reflexo do que vemos na nosa mente. Son os comportamentos e sentimentos que se atopan no interior do noso inconsciente.
Canto máis longa e complicada sexa a viaxe máis problemas teremos que solucionar; ao ilo facendo, imos adquirindo recursos e mecanismos que facilitan a solución de problemas posteriores.
Esta viaxe non ten unha fin, da mesma forma que nunca podemos deixar de vivir tampouco podemos deixar de viaxar. A vida termina coa morte e a viaxe non remata ata que remata a vida.

Iria Domínguez

Un encontro
Primeiro Luz presentouse e logo empezou facendo un esquema das categorías clínicas para clasificar a personalidade. Explicou cada unha delas e explicounos as diferenzas entre elas. Leunos un poema e díxonos que na vida poñémonos obxectivos e para chegar a eles temos que disfrutar tamén o camiño xa que estes obxectivos cambian e o máis bonito é o camiño no que nos suceden un montón de anécdotas que nos representan como é a nosa vida e como somos nós.

Existen síntomas que impiden que a nosa vida sexa normal, como as fobias. Púxonos exemplos de persoas que teñen medo de que opinen sobre elas e acaban sen saír a ningún sitio por medo aos outros, ou outra xente que lle ten medo aos cans e non saen da casa por medo a toparse con un. Nestes casos é cando acoden a un/ha psicóloga/o. O primeiro que ten que facer esta/e psicóloga/o son as entrevistas preliminares onde vai coñecendo á/o paciente e faille certas preguntas para que se exprese e atope o porqué de que ese medo chegue a eses extremos.
Despois explicounos amplamente as diferenzas entre a neurose e a psicose e contounos que ela levaba o caso dun rapaz, ao que chamou "Álex", desde que tiña 8 anos. El ao principio mantíñase distante e quería facerlle dano a ela pero despois abriuse e chegou a un punto en que se decatou de que estaba louco.

Jennifer Lago

Libro de visitas
Picando nesta imaxe do cartaz da charla podedes descargalo. Deixámosvos este libro de visitas con comentarios da xente de clase sobre o caso clínico que nos contou. Case todos falan da relación de dependencia que se establece entre Álex e Luz, que valoran moi positivamente porque as alternativas para unha persoa psicótica son durísimas: outros tratamentos adoitan incluír a reclusión nun psiquiátrico ou unha medicación tan agresiva que deixe á/o paciente permanentemente aturdida/o e inútil.

Encontro con Luz F. García from avellanacova

O MEU CORPO, OS MEUS DEREITOS

O grupo de alumnado de bacharelato que colabora coa REDE DE ESCOLAS DE AMNISTÍA INTERNACIONAL puxo en marcha unha exposición co lema O MEU CORPO OS MEUS DEREITOS para chamar a atención sobre a vulneración constante dos dereitos reproductivos da muller no mundo.

Aquí podes ver o resultado.

Os dereitos sobre o meu corpo from bibliofloriani

CHARLAS "Unha viaxe arredor do mundo das lecturas filosóficas" - 2

2ª Sesión: Unha viaxe ao nazismo: A onda

Cres que unha ditadura non é posible hoxe?

Hoxe charlamos sobre a película A onda. O que comezou como unha experiencia dun profesor norteamericano para explicarlle o nazismo ao seu alumnado acabou como un pesadelo que tivo que deter porque se lle ía das mans e que se contou en múltiples formatos: novela, película, novela gráfica...

Andrea conta os pasos que seguiu a historia:

O experimento de Ron Jones (California, EEUU, 1967)

O libro de Alvin Toffler (A terceira onda, 1979)

As películas A onda (Todd Strasser, EEUU 1981) e Die Welle (Deniss Gansel, Alemaña, 2008)

A novela gráfica de Morton Rhue con ilustracións de Stefani Kampmann (2010)

O resumo do argumento faino Alberto: un profesor crea unha organización para ensinar como sería unha ditadura. Pero o experimento vai demasiado lonxe e chégase ao fanatismo, a discriminación e a violencia.

Eva presenta os personaxes principais: Rainer Wenger (o profesor minusvalorado que quere facer unha experimento grandioso), Tim (o desarraigado que atopa un lugar na Onda), Karo (a rapaza intelixente que non se deixa manipular) e Marco (que se deixa levar en principio pero despois enfróntase á Onda).

Os personaxes secundarios explícaos Elina. León é o irmán de Karo, influenciado polos maiores; Anke é a muller de Rainer, que cre nel ao principio pero despois advírteo de que a experiencia estáselle indo das mans; Lisa é a amiga de Karo, acostumada a ser a súa sombra, e que na Onda síntese incluída; o propio grupo, que mellora nas competicións deportivas e se fai máis forte e unido, é un personaxe máis.

A continuación, Gabriel explica a materia de Autocracia. É un réxime político no que o poder é exercido por unha soa persoa. Pero o experimento, coma o nazismo, acaba convertido nun Totalitarismo, un réxime que controla todas as esferas da vida, pública e privada.

Gabriel explica tamén a actitude de Rainer ante a materia: a súa frustración pola minusvaloración do seu traballo e o menosprecio do resto do profesorado.

Finalmente, con Lois analizamos os símbolos da película: O uniforme e o xeito en que determina a conduta do grupo, a postura erguida que deben manter en clase (e, ao pouco tempo, tamén fóra), o saúdo como símbolo de identidade e, en definitiva, o xeito en que todos estes símbolos levan ao fanatismo.

Materiais para descargar

Pica nesta icona para descargar o cartaz da nosa charla: A presentación multimedia coa que acompañamos a nosa charla é esta (podes descargala ao final):

A presentación multimedia coa que acompañamos a nosa charla é esta (podes descargala ao final):

DÍA DA MÚSICA, LUTHIER

MÚSICA NAS AULAS

Un outono musical achégase ás aulas do Pedro Floriani da man de Jean Marc van Loo, permitindo, tanto a alumnos como a profesores gozar dunha actividade educativa á vez que lúdica.

Din que o mundo das artes comparte espacios e persoas, seguramente foi ese o motivo polo que un dos profesores do centro tivese a idea de presentarnos un luthier. O agasallo foi a presencia dunha persoa que mestura o coñecemento da música co da construcción artesá de instrumentos, sendo Jean Marc unha clara mostra deses profesionais aos que lles é imposible reducir o coñecemento dun instrumento á simple experimentación do mesmo, e decide aventurarse na titánica e agradecida labor da súa construcción.

Anécdotas da súa vida, que mesturou habilmente cun contexto instructivo e de amplo léxico, deixaban entrever unha basta cultura, recollida en tódolos sitios onde viviu e as experiencias con músicos cos que tivo o pracer de compartir, e chegando a cidades tan afamadas musicalmente como Los Ángeles. Todas estas cousas foron as que nos fixeron, con pracer, admirar o amor que sinte polo seu oficio.

Nun momento no que as tecnoloxías invaden de xeito indiscriminado o lecer a tódolos niveis, foi este luthier o que fixo entender a cada un dos presentes a importancia de cada peza de artesanía, mostrando, con gozo e orgullo, a exclusividade das súas creacións. Cada instrumento é unha peza única. A súa mostra gañounos a todos e a cada un.

Finalizamos a xornada, por desgracia breve, cunha representación do motivo que envolvía o acto en si e polo tanto a razón pola que acudiu a realizalo, o amor á música. Facendo uso dun baixo eléctrico –da súa autoría- concluíu a xornada cunha progresión de notas e acordes, acadando un caloroso e merecido aplauso dos presentes.

Reseña do 21/11/14

por Xandre Otero

CHARLAS "Unha viaxe arredor do mundo das lecturas filosóficas" - 1

1ª sesión: A viaxe prehistórica de Ayla e Jondalar

Era unha nena cro-magnon pero un clan de neanderthais atopouna e coidaron dela

Ola! Xa comezamos outra vez as charlas filosóficas na biblioteca. O proxecto deste ano é Unha viaxe arredor do mundo, así que lles daremos ese enfoque aos nosos temas.

Jennifer fainos esta presentación de Ayla, o personaxe principal de As chairas do tránsito, 4º título da serie Os fillos da terra (O clan do oso das cavernas), de Jean Marie Auel:

A serie está ambientada na época en que neandertais e cro-magnons compartían a terra. A protagonista, Ayla, unha cro-magnon, quedou aillada da súa tribo por culpa dun terremoto, e é acollida nun grupo de neandertais.Os libros contan a súa historia, como se interesa polas cacerías de mamuts e os preparativos das armas (prohibidos ás mulleres). Tamén conta os rituais sagrados e os costumes dos neandertais. Ao longo destas novelas ela atopa o amor noutro cro-magnon chamado Jondalar e xuntos deciden emprender unha longa viaxe desde o seu territorio natal, na actual Rusia, ata preto dos Pirineos, cruzando as interminables chairas e, ao final, un perigoso glaciar.
Nesta colección pódense apreciar moi ben as diferenzas entre ambas especies.

Iria cóntanos como é o personaxe, unha valente rapaza que

descobre o pedernal para facer lume,
domestica un can e unha egua,
inventa un prolongador para cazar con lanza,
coñece as plantas medicinais...

Jondalar ten gran sensibilidade artística e talla figuriñas que representan a fertilidade.

As características dos cro-magnons e os neanderthais forman o telón de fondo destas novelas. Os últimos son máis robustos e musculosos pero máis baixos cós primeiros. Os cro-magnons son os que utilizan máis os símbolos: adornos, pinturas na cara ou as paredes das covas, frautas feitas con ósos... Refírense aos neanderthais como cabezas chatas porque o óso por riba dos ollos dálles un aspecto como de non ter fronte.